Elk jaar wordt er in dit museum een textieldag georganiseerd en dit jaar voor het eerst werd het quiltersgilde benaderd met de vraag of er quiltsters op 6 aug. een demonstratie konden geven.
Ina en ik gingen er namens het gilde heen. We waren er al vroeg.
Je weet immers niet wat je mag verwachten of hoe je kan inrichten.
Ons plekje bleek één lange tafel in de koffiekamer. Achter ons een houten wand, waar we onze quilts konden ophangen. Voor ons tafeltjes en stoelen voor de koffiedrinkers. Het kon wel hoor, maar heel veel ruimte was er niet. Het museum is ook niet zo groot van binnen.
Links van ons zat een mevrouw te kantklossen. In een van de voorkamers waren twee vrouwen in klederdracht bezig met het breien van kralentasjes. In de andere voorkamer zat een haakster en een breister van hele dunne mutsjes.
Buiten stond een kraampje met geborduurde tafelkleden.
De opkomst was lager dan men had verwacht. We begrepen dat er doorgaans 200 bezoekers komen op de Textieldag, maar vandaag kwamen er ongeveer 100. Voor ons gevoel hebben we al die 100 bezoekers wel aan de tafel gehad. We hadden best veel aanspraak. We hadden natuurlijk ook eigen werk mee, maar we konden zelf niet zoveel doen. Ik heb maar 3 blokjes genaaid. De meeste tijd ben je aan het vertellen, uitleggen en luisteren naar de verhalen van bezoekers. Er waren best veel mensen bij die het ooit gedaan hadden, of het op een laag pitje nog steeds doen.
En natuurlijk kwamen uit onze eigen kennissenkring een aantal quiltsters even kijken.
De opgehangen quilts van Ina leverden veel vragen en reacties op.
De folders van de tentoonstelling in Almaar vonden gretig aftrek. Er was best veel belangstelling voor. De middag vloog voorbij.
Na afloop kregen we van de Museumboerderij als dank een bosje dahlia's, die vrolijk in de kamer staan en een kleine attentie van het gilde. Erg leuk.
Ina en ik gingen er namens het gilde heen. We waren er al vroeg.
Je weet immers niet wat je mag verwachten of hoe je kan inrichten.
Ons plekje bleek één lange tafel in de koffiekamer. Achter ons een houten wand, waar we onze quilts konden ophangen. Voor ons tafeltjes en stoelen voor de koffiedrinkers. Het kon wel hoor, maar heel veel ruimte was er niet. Het museum is ook niet zo groot van binnen.
Links van ons zat een mevrouw te kantklossen. In een van de voorkamers waren twee vrouwen in klederdracht bezig met het breien van kralentasjes. In de andere voorkamer zat een haakster en een breister van hele dunne mutsjes.
Buiten stond een kraampje met geborduurde tafelkleden.
De opkomst was lager dan men had verwacht. We begrepen dat er doorgaans 200 bezoekers komen op de Textieldag, maar vandaag kwamen er ongeveer 100. Voor ons gevoel hebben we al die 100 bezoekers wel aan de tafel gehad. We hadden best veel aanspraak. We hadden natuurlijk ook eigen werk mee, maar we konden zelf niet zoveel doen. Ik heb maar 3 blokjes genaaid. De meeste tijd ben je aan het vertellen, uitleggen en luisteren naar de verhalen van bezoekers. Er waren best veel mensen bij die het ooit gedaan hadden, of het op een laag pitje nog steeds doen.
En natuurlijk kwamen uit onze eigen kennissenkring een aantal quiltsters even kijken.
De opgehangen quilts van Ina leverden veel vragen en reacties op.
De folders van de tentoonstelling in Almaar vonden gretig aftrek. Er was best veel belangstelling voor. De middag vloog voorbij.
Na afloop kregen we van de Museumboerderij als dank een bosje dahlia's, die vrolijk in de kamer staan en een kleine attentie van het gilde. Erg leuk.
groetjes, Janine
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Leuk dat je reageert! Dank je wel.